آرشیو امامت و رهبری، حاکمان زمان

پس از تصرف غاصبانهی حکومت عراق و حجاز و نقض عهدنامه از سوی معاویه، امام مجتبی علیهالسلام چند روزی در کوفه حضور داشت و شخصیتهای مختلف از راههای دور و […]

ادامه ...

معاویه با سیاست خشن و اعمال رعب خود روزگار مردم را بر چشمان آنها سیاه[صفحه ۳۱۹]کرد و آنها را از زندگی سیر و نومید کرد. بسیاری از آنان از ترس […]

ادامه ...

اشارهبیعت با حاکم، پیمانی است که مردم با پیشوای خود میبندند و امور مملکتی خود را به او وامیگذارند و همگی تسلیم امر او میشوند. حاکم و رهبر در ادارهی […]

ادامه ...

او بارها از جانب پدر و در مواردی هم از سوی مردم به سوی عثمان رفت و او را به خطاهایش، به ویژه در امور مالی، در عزل و نصبها، […]

ادامه ...

معاویه بعد از داوری نابحق دومه الجندل با عنوان حاکم افسار گسیخته کشور اسلامی بر اریکه قدرت تکیه نمود. گرچه تا زمان زنده[صفحه ۹۹]بودن علی (ع) جولانهای وی در عراق […]

ادامه ...

در روزهای پایانی و در آستانهی مرگ عمر مهاجرین نزد او آمدند و پیشنهاد تعیین خلیفه و جانشین بعد از او را نمودند، عمر سرباز زد. بار دیگر فرزندش[صفحه ۱۱۵]عبدالله […]

ادامه ...

پدر را به خانه آوردند. ظاهرا در آستانه در امام درخواست کرد که سر پای خود بایستد و وارد خانه شود مبادا که زنان از دیدن حال و وضعش نگران […]

ادامه ...

معاویه برای ولایت عهدی فرزندش یزید؛ و گرفتن بیعت از مردم، امام حسن مجتبی علیه السلام را در برابر سیاست شوم خود، همچون سدی محکم می دانست.به همین جهت دسیسه […]

ادامه ...

و چه خوب تناسب دارد که در پایان این بخش در تناسب صحیح از معاویه به گفتار رسول الله (ص) و معصومان (ع) نگر کنیم. به لحاظ این که از […]

ادامه ...

امام مجتبی (ع) از اهمیت کاری که کرده بود خبر داشت و به همین نظر در عین فشارهای گوناگون میدان را خالی و از خط خود عدول نکرده بود. چه […]

ادامه ...