آرشیو امامت و رهبری، حاکمان زمان

دستیابی معاویه به حکومت فرصت خوبی بود که در آن معاویه بتواند کینه دیرینه خود را نسبت به بزرگان و سران اسلام، همانها که دمار از روزگار شرک برآورده و […]

ادامه ...

ترکیب اعضای شورای خلافت به گونهای بود که علی (ع) از آن سر بیرون نمیآورد، به ویژه که از او خواستند بر اساس سنت شیخین عمل کند و علی (ع) […]

ادامه ...

ولادت و نامگذاری امام حسن مجتبی (ع) در روایات متعددی ولادت با سعادت آن حضرت را در شب نیمه ماه مبارک رمضان ذکر شده است و این قول مشهور است. […]

ادامه ...

اهداف صلح با معاویه بزرگان و زمامداران جهان، هنگامی که اوضاع و شرایط را برخلاف اهداف خود می یابند، همواره می کوشند در موارد دو راهی، جانبی را بگیرند که […]

ادامه ...

«صلح» از جمله واژههایی ست که زیبایی ویژهای دارد و برای هر انسانی آرامبخش و جاذب است، به خصوص هنگامی که زمینهی برتری حق بر باطل را فراهم آورد. حال […]

ادامه ...

حسن (ع) امام است، یعنی پیشوا، یعنی رهبر، الگو و اسوه، پیشرو و پیشتاز و این منصبی الهی است و لباس آن از جانب خداوند بر قامت او دوخته شده […]

ادامه ...

آری، حسن (ع) از کوفه رفت و مغیره والی کوفه شد. و پس از او زیاد بن ابیه که حال مشروعیت برادری هم با معاویه پیدا کرده بود!! والی کوفه […]

ادامه ...

۱٫ جابر بن عبدالله انصاری (ره) میگوید: خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله بودم که این آیه شریفه نازل شد:«یا ایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعواالرسول و […]

ادامه ...

صحاک از خود فروختگانی بود که دینش را در راه معاویه فروخته بود. فردی بود بیملاحظه، سفاک و خونخوار، و از کسانی بود که مصدایق آیه: ختم الله علی قلوبهم […]

ادامه ...

پدر را به خانه آوردند. ظاهرا در آستانه در امام درخواست کرد که سر پای خود بایستد و وارد خانه شود مبادا که زنان از دیدن حال و وضعش نگران […]

ادامه ...