آرشیو امامت و رهبری، حاکمان زمان

عمرو بن العاص به حکم فطرت و اقتضای جبلت از حضرت حسن (ع) عداوتی عظیم در دل داشت و همچنان مخاصمت او را موجب قربت معاویه می پنداشت و هر […]

ادامه ...

حسن (ع) امام است، یعنی پیشوا، یعنی رهبر، الگو و اسوه، پیشرو و پیشتاز و این منصبی الهی است و لباس آن از جانب خداوند بر قامت او دوخته شده […]

ادامه ...

معاویه پس از استقرار و پس از مهره سازیها به بازجوئیها از مردم، تفتیش عقاید و آزار آنان برخاست و این امر در دو جبهه به صورت جدیتر صورت میگرفت.۱- […]

ادامه ...

آری، حسن (ع) از کوفه رفت و مغیره والی کوفه شد. و پس از او زیاد بن ابیه که حال مشروعیت برادری هم با معاویه پیدا کرده بود!! والی کوفه […]

ادامه ...

امام حسن (ع) و شهادت امام علی (ع) سال چهلم هجری در حالی که خاندان وحی و امّت اسلامی در سوگ امیرمؤمنان علی علیه السلام نشسته اند، کوفه، مرکز استقرار […]

ادامه ...

بیعت با امام مجتبی علیه السلام پس از سخنرانی امام، ابن عباس برخاست و گفت: «معاشرالنّاس هذا ابنُ نبیّکم و وصی امامکم فبایِعوه؛ ای مردم! این فرزند پیامبر شما و […]

ادامه ...

و بدینسان برای موازنهها و تعدیلها و سنگین کردن کفه ترازوی اسلام و نجات دادنش از سبکی و کموزنی اهانت آور جان خود، آبروی خود، و زندگی خود را در […]

ادامه ...

معاویه پس از اعلان نقض عهدنامه، دستوری صدر کرد مبنی بر حذف و برکناری یاران و محبان اهل بیت از کارهای کلیدی و غیر کلیدی کشور پهناور اسلامی که شامل […]

ادامه ...

عصر عمر عصر تعدد مسائل دنیای اسلام و دامنه داری امور است. جهان اسلام رو به وسعت نهاده و مسائل گوناگون از نقاط مختلف جهان به سوی مرکز اسلامی (مدینه) […]

ادامه ...

روزی امام حسن علیه السلام و یزید بن معاویه نشسته بودند و رطب میخوردند یزید گفت: ای حسن! [صفحه ۵۶۸ ] من کینهی تو رادر دل دارم. قال علیه السلام: […]

ادامه ...