آرشیو از دیدگاه شعرا

بیا که شیشه قسم می دهد به عهد کهنکه توبه بشکن، این بار هم به گردن منبه توبه دل منه ای که بت‌پرست شویبیا که بت‌شکن آمد بهار توبه شکناگر […]

ادامه ...

تو عین فاتحه ای، بلکه سر بسمله ایصبا ز لطف چو عنقا برو بقله قافکه آشیانه قدس است و شرفه اشرافچو خضر در ظلمات غیوب زن قدمیکه کوی عین حیاتست […]

ادامه ...

شب های بی ستاره ترینت سحر نداشتغم نوحه های سینه ی تنگت اثر نداشت یوسف ترین غریبِ خدا! ماهِ آسمان!از حالِ تو سراغ به جز چشمِ تر نداشت ای حضرتِ […]

ادامه ...

حدیث من مگر از لطف تو حسن باشدوگر نه شاعر تو کی خسی چو من باشد؟! غریبی تو عجیب است یا حسن که توییکسی که در وطن خویش بی‌وطن باشد […]

ادامه ...

حسن حسن در ازل شد آینهی غیبهمچو علی مظهر تجلی بیچونآن که ازل تا ابد ندیده چو حسنشدیدهی خورشید و مه به طارم گردونگر نبد آن گوهر یگانهی خلقتبه جز […]

ادامه ...

شد موسمی که چشم جهان گریه می کندانس و ملک، زمین و زمان گریه می کنددارد دو داغ بر دل بشکسته فاطمهگاهی بر این و گاه بر آن گریه می […]

ادامه ...

از بس که غصه بر جگرم پا گذاشتهخون بر نگاه های ترم پا گذاشته دیگر توان نمانده بیایم زیارتتانبوه درد دور و برم پا گذاشته تنهایی علی که از هر […]

ادامه ...

سائل آشفته ام باتو پریشان نیستمبی سرو سامانم و دنبال سامان نیستم در حرم پروانه خاکستر شود راضی تر استدر میان شعله ات فکر گلستان نیستم آیه کهف تو سگ […]

ادامه ...

امام حسن (ع) در آینه ادب و هنر – مجتبای هستی مجتبای هستی! حتی اگر شبیه ترین به رسول اللّه نباشی، حتی اگر پای پیاده خویش را بیست و پنج […]

ادامه ...

امام حسن (ع) در آینه ادب و هنر – شبی که ماه بر زمین نشست ستاره های سو سو زن، در آسمان رمضان، نشسته بودند و ماه کاملِ درخشنده را […]

ادامه ...